SVW - WNC 1-3 "Thuistrauma SVW duurt voort"

Het ‘thuistrauma’ van SVW duurt voort. Na drie 0-1 nederlagen, vandaag een 1-3 nederlaag tegen subtopper WNC. Op deze trieste zaterdagmiddag is de balans als volgt: een nederlaag, een directe rode kaart en een, naar het zich laat aanzien, zware enkelblessure voor topscorer Tugay Tursucu. Het kan er allemaal nog wel bij voor de, toch al zo door zware blessures geplaagde, selectie van trainer Rob Colijn. Sinds 2 oktober 2010 (1-0 zege op Good Luck) werd er thuis niet meer gewonnen door de Gorinchemse roodwitten.

De trieste middag kondigt zich na drie minuten al voorzichtig aan. SVW krijgt de bal maar niet weg uit de eigen zestien en een serie schoten van WNC eindigt voor de voeten van Axel Brown, die de trekker overhaalt, 0-1. Na ruim een half uur voetbal schrikt iedere SVW-er zich rot, wanneer spits Tugay Tursucu hard in botsing komt met Robin van Heuckelum, de Waardenburgse goalie. Tursucu schreeuwt het uit van pijn en moet per brancard het veld verlaten met een, naar het zich laat aanzien, zware enkelblessure. SVW blijft desondanks strijden voor een goed resultaat en weet zich ook enkele kansen te creëren, maar het is WNC dat diep in de blessuretijd van de eerste helft toeslaat, als Axel Brown volledig vrijstaand de bal mag goed leggen en doeltreffend uithaalt, 0-2.

Ook na rust blijft SVW heel aardig voetballen en is het soms dichtbij de, verdiende, goal. In de 69e minuut krijgt SVW een strafschop te nemen en dit is een koud kunstje voor aanvoerder Trapman, 1-2. Daarna raken beide teams nog een keer de paal, scoort Zondag de 1-3 en moet Van der Werff er met rood af na het neerhalen van een doorgebroken speler. Al met al een trieste middag voor SVW. Volgende wedstrijd is op 12 maart, de Gorinchemse derby: SVW – GJS!

Zaterdag 26 februari 2011
SVW – WNC 1-3 (0-2)
3. Axel Brown 0-1
45. Axel Brown 0-2
69. Bjorn Trapman (strafschop) 1-2
78. André Zondag 1-3

85. Rood: Ruben van der Werff (SVW)

SVW Clublied Instrumentaal

SVW 100 jaar: Baarn – SVW 0-0 “SVW mist droomkans om al 1e klasser te worden tegen Baarn” (juni 1959)

SVW heeft er tegen Baarn prachtig voorgestaan om te promoveren naar de eerste klasse. De Gorcumers kregen daartoe in de tweede helft niet minder dan vijf droomkansen. Helaas lieten de SVW-voorwaartsen deze alle onbenut. Enerzijds was dit te danken aan de Baarnse doelman Luscher, die enige wonderbaarlijkse safes verrichtte en zich de held van de avond maakte, anderzijds was het te wijten aan het slechte richten van Romeijn, Van ’t Hoff, J. Romeijn en Lommers. De laatste kans was voor Van ’t Hoff, slechte luttele seconden voor tijd. Iedereen rees op en rekende op een doelpunt, maar opnieuw mikte de linksbinnen verkeerd en hij schoot de bal in handen van de doelman. Baarn werd slechts één kans geboden, die ook onbenut bleef. Beide voorhoedes wisten de weg naar het doel niet te vinden en alzo eindigde deze spannende, maar zeer nerveuze ontmoeting, die door minstens 1000 Gorcumers werd bijgewoond, zoals deze was begonnen: 0-0.

Het was vreemd dat de voorwaartsen met wind mee ook zo weinig schoten. Deze hinderlijke wind, die van doel tot doel stond, was een grote handicap en maakte goed voetbal onmogelijk. Toen voor aanvang het resultaat van HFC – VFC (5-2) bekend was, stond het vast dat SVW bij een overwinning samen met HFC zou overgaan naar de eerste klasse. Nu Baarn – SVW gelijk eindigde bleven de beslissingen uit en moet worden gewacht tot aanstaande zondag.

Het was begrijpelijk dat de thuisclub alles in het werk zou stellen om nog een vinger in de pap te houden, bij een nederlaag was zij uitgeschakeld. Baarn verscheen met één invaller voor stopper v.d. Natten. SVW was voor het eerst compleet.

De bezoekers moesten het eerst tegen de felle noordenwind optornen en mede door de hinderlijke zon kregen zij in de eerste 45 minuten moeilijke momenten te doorstaan. De thuisclub was steeds voor het doel van Kramer te vinden, doch doordat Woudenberg c.s. het schot misten kreeg de Gorcumse portier het niet bepaald moeilijk. De Gorcumers bepaalden zich tot gevaarlijke uitvallen, waarbij Van ’t Hoff bijna succes boekte, de bal ging juist naast. Duizer en zijn secondanten moesten secuur opletten, zij waren er gelukkig goed in. Vooral als de bal bij Woudenberg kwam, was het uitkijken geboden. Het Gorcumse doel beleefde benauwde momenten, speciaal toen linkshalf Elvedingen vrij voor het doel opdook. Hij schoot over. Brugmans loste uit een voorzet van rechts een venijnige schuiver, de bal ging juist naast de paal. De SVW-achterhoede geraakte even in paniek, maar dankzij Kramer bleef de stand dubbel blank. Het doel der gasten verkeerde in groot gevaar toen Onrust voor het doel plaatste, iedereen miste en Braham, die weer een goede partij speelde, kon wegwerken.

Woudenberg brak nog eenmaal door, Duizer versperde hem de weg tot Kramer. De doelman weerde zich kranig toen een drietal hoekschoppen op zijn heiligdom werd genomen. Hij kwam steeds als overwinnaar uit de strijd. Op het laatst werkte SVW zich wat los en was het Romein die de aanval leidde. Er werd reeds gejuicht toen hij uit een hoekschop van A. de Boon een laag schot op doel afvuurde, een Baarnse spelers raakte de bal nog juist aan en deze ging nu naast. Baarn kon niet scoren en de aanwezige Gorcumers keken zeer verblijd dat de stand nog 0-0 was gebleven.

De koude noordenwind was iets minder geworden en met SVW als favoriet werd aan de tweede helft begonnen. Baarn, dat beter veldspel vertoonde en ook met de wind rekening hield, gaf zich niet gewonnen. De gasten waren begonnen met een vrije schop dicht bij het Baarnse doel. A. de Boon trachtte de bal over het muurtje te wippen, het leder stuitte hierop af, waarna Lommers over schoot. De thuisclub ondernam meer aanvallen dan SVW en bovendien werden deze beter opgezet. Romein loerde op een kans en na 11 minuten kreeg hij deze van J. Viveen, aan wie merkbaar was, dat hij in geen weken heeft gespeeld. De blonde middenvoor stormde op doelman Luscher af, maar deze hield het hoofd koel, het schot van Romein had niets te betekenen, Luscher kon de zacht ingeschoten bal grijpen.

Baarn trachtte uit snelle aanvallen succes te boeken, Woudenberg en de zijnen werden voor het doel echter steeds schaakmat gezet. De strijd bleef een spannend karakter dragen. Romein en Van ’t Hoff kwamen er weer goed voor te staan, doch Luscher was onvermurwbaar. Aan de andere kant volgde een snelle aanval, rechtsbuiten Elvedingen kwam voor Kramer, hij schoot over. In het laatste kwartier drukte SVW door. Weijers had zich inmiddels door Verkaik laten vervangen. Toen Duscher zich eenmaal vergiste kreeg Vlasblom een onverwachte kans, die hij over schoot. J. Viveen werd 7 minuten voor tijd de kans geboden, Luscher werkte de bal tot hoekschop. De doelman kon deze afslaan. Verkaik loste een schitterend hoog schot, het was weer Luscher die de bal tot hoekschop ranselde. Het publiek bracht hem voor deze safes een ovatie.

Baarn putte er moed uit en het SVW-doel verkeerde ook in gevaar. Drie minuten voor het einde werd de bal weer voor de Baarnse doelmond geplaatst, Luscher was reeds geslagen, Lommers zag geen kans in het verlaten doel te schieten. De spanning steeg ten top. Om precies te zijn 24 seconden voor het laatste fluitsignaal van scheidsrechter v.d. Berg uit Den Haag, verscheen Van ’t Hoff voor de Baarnse portier, hij had opnieuw geen succes en ’t was wederom Luscher die een doelpunt voorkwam, waardoor de Gorcumers geen reden tot juichen kregen.

Het was aannemelijk dat SVW enigszins teleurgesteld was over deze afloop. Zij houdt echter de kans voor promotie volledig in eigen hand met de thuiswedstrijd tegen H.F.C. in het vooruitzicht.

Good Luck - SVW 1-4 "SVW naar ruime zege in Raamsdonksveer"

SVW doet prima zaken in de race om lijfsbehoud in de 2e klasse door het rechtstreekse duel met concurrent Good Luck met een ruime overwinning in zijn voordeel te beslissen: 1-4. Na een half uurtje voetbal is de wedstrijd al in Gorinchems voordeel beslist via drie gestreepte goals.

Al na een goed kwartier zit SVW op rozen in Raamsdonksveer. De formatie van Rob Colijn komt goed uit de startblokken en weet met combinatievoetbal de beide spitsen Tursucu en Van Munster (ex-Good Luck) veelvuldig aan het werk te zetten. In de 14e minuut is het een diepe bal op Van Munster, die zijn schot maar half gekeerd ziet door goalie Mark Verhagen. De bal valt recht in de voeten van Tursucu, die zich een ware spits toont en de bal in het doelnet trapt, 0-1. Nog geen drie minuten later helpt Good Luck mee de Gorinchemse voorsprong te vergroten, door de bal zelf achter de eigen doelman te koppen uit een indraaiende voorzet, 0-2. Na exact een half uur gooit SVW de wedstrijd definitief in het slot en dat doet het op een fenomenale wijze. Bjorn Trapman ontvangt de bal, kijkt even en weet de bal precies in de verre kruising te krullen, een wereldgoal, 0-3.

Na rust gelooft SVW het wel en Good Luck kan niet echt druk zetten op de prima acterende SVW-defensie en is het niveau van de wedstrijd minder dan voor rust. Tursucu pikt nog een goaltje mee, na goed doorzetten van zijn kant, krijgt hij de bal met een gelukje mee, 0-4. De eretreffer valt in de slotfase, waarin ook El Amghar zijn tweede gele prent ontvangt. Al met al een verdiende en goede zege. Volgende week: SVW – WNC.

Zaterdag 19 februari 2011
Good Luck – SVW 1-4 (0-3)
14. Tugay Tursucu 0-1
17. eigen doel 0-2
30 Bjorn Trapman 0-3
59. Tugay Tursucu 0-4
80. Jasper Segeren 1-4

Bijzonderheid: 89. rood: Toefik El Amghar (SVW, 2x geel)

SVW 100 jaar: SVW promoveert (april 1976)

Een nerveus SVW heeft de talrijke aanhang die de reis naar Vlaardingen meemaakten tot aan het laatste fluitsignaal tot aan het laatste fluitsignaal van de goed leidende scheidsrechter in spanning gehouden omtrent de uiteindelijke uitslag van de wedstrijd tegen RKWIK. Het doelpunt dat Theo Hölzken al na 8 minuten scoorde, bleek uiteindelijk de allesbeslissende treffer te zijn. RKWIK, dat voor zijn laatste kans op behoud van het 3e klasserschap streed, heeft dit gedaan op een volkomen sportieve manier, zonder te proberen met afbraakvoetbal tot een gunstig resultaat te komen. Tenslotte kwam de zege bij de Gorcummers terecht en promoveerde dit seizoen zonder twijfel de beste ploeg van de 3e klasse D verdiend naar de 2e klasse.

Na afloop van de wedstrijd vloeiden er tranen en champagne in de kleedkamer van de streepjes en waren er alleen maar blije gezichten van trainer, spelers, bestuur en supporters van SVW, dat na jaren van tegenslag dit seizoen in het jaar van het 65-jarig bestaan van de vereniging de opbouw van de laatste jaren met dit resultaat beloond zag.

Beide elftallen begonnen nerveus, waarbij SVW toch het initiatief tot zich trok. Goede aanvallen, opgezet vanuit de achterhoede en middenlinie, rolden op het doel van de Vlaardingers af, waar de lange verdedigers Meeder, Kroos en De Witte voorlopig het gevaar nog konden bezweren, tot na 8 minuten Piet Prins naar voren trok, de bal van Ruud den Uyl meekreeg en naar Jan Klijn plaatste. Deze loste een schot dat afketste op de benen van rechtsachter v.d. Bend, de bal sprong op borsthoogte naar Theo Hölzken, deze kopte het leder naar beneden en nog voordat de bal de grond raakte loste hij een kogel waarnaar keeper v. Haasten nog wanhopig viel; 0-1 voor SVW. De streepjes wilden meer en bleven komen, maar moest af en toe toch diep in de verdediging, bij counters van de Vlaardingers, die bewust de aanval gingen zoeken. Voor SVW noteren we voor de rust nog een kopbal van Piet Prins, die rakelings naast ging, een knal van Ries Pellikaan, net over, en weer een schot van Theo Hölzken dat maar net door de Vlaardingse goalie kon worden gestopt.

Na de rust heeft SVW meer tegen zichzelf en de zenuwen lopen voetballen dan tegen WIK, dat niet tot een treffer kon komen doordat een goed draaiende SVW-defensie, waarin vooral Ruud den Uyl enorm hard werkte en met aan het hoofd routinier Anne Smit, geen kans weggaf. Toen dan ook na 48 minuten spel het laatste fluitsignaal klonk, was de beslissing gevallen: SVW kampioen!
Na aankomst in Gorinchem zijn de kampioenen als vorsten ontvangen en werd een rondrit op rijdbare tribune door de straten van Gorinchem gemaakt, waarbij vele stadgenoten van hun sympathie voor de club van Den Uyl blijk gaven. Tot slot van deze vreugdevolle dag volgde een drukbezochte instuif in de Kolfbaan, waar de feestvreugde losbarstte en duurde tot in de kleine uurtjes.

SVW - Wieldrecht 0-1 "Doelpunten zijn duur op Molenburg"

Voor de derde keer op rij weet SVW in een thuiswedstrijd niet tot scoren te komen en ook voor de derde keer op rij verliest SVW thuis met 0-1. De improductiviteit van de Gorinchemse voorhoede begint nu toch wel zorgen te baren. Tegen Good Luck zal het volgende week dan toch ook echt anders en beter moeten, anders zal het ook daar in Raamsdonksveer een zware pot voetbal gaan worden.

De streepjes ontsnappen al na 6 minuten spelen, wanneer een schot van Wieldrecht via de binnenkant van de paal weer het veld in rolt. Even later worden er nog twee ballen door SVW-verdedigers van de lijn gehaald. In deze fase overleeft SVW. Na een goed kwartier spelen is er een kans voor Dennis van Munster, die lijkt te twijfelen tussen een schot en een voorzet en zodoende voorlangs schiet.

Na de rust komt Wieldrecht beter uit de startblokken en het is dan ook de volledig vrijstaande Marco Vrolijk, die een voorzet vanaf rechts eenvoudig kan binnenknikken in de 53e minuut, 0-1. Enkele minuten later kan Tugay Tursucu alleen op de Wieldrechtse goalie Job Sas afstormen, hij omspeelt deze ook, maar weet niet tot scoren te komen in de afrondende actie. Een kwartier voor tijd slaat langs de lijn even de vlam in de pan, wanneer een Wieldrecht-‘supporter’ SVW-speler Canta lijfelijk belemmert om een ingooi snel te nemen, waarop reactie volgt van Gorinchemse zijde. Het opstootje langs de lijn is weer snel gesust, maar arbiter Elissen besluit toch om even tien minuten afkoelingsperiode in te lassen. In de slotfase probeert SVW nog wel de gelijkmaker te forceren, maar weet het geen uitgespeelde kans meer af te dwingen. En zo zal SVW volgende week op bezoek bij Good Luck moeten winnen om niet al te dicht bij de degradatiestreep te belanden.

Zaterdag 12 februari 2011
SVW – Wieldrecht 0-1 (0-0)
54. Marco Vrolijk 0-1

SVW grijpt naast promotie naar hoofdklasse (juni 1991)

Na 2.250 minuten competitievoetbal stond SVW zondagmiddag om tien voor vijf in Alphen aan de Rijn met lege handen. Ontdaan stapten de volgelingen van Hans van Dongen, zelf ook nauwelijks aanspreekbaar, de kleedkamer in. Het seizoen 1990-1991 zat erop, de prijzen waren verdeeld. Door anderen en die klap moet bij de Mollenburgse hoogvlieger ongelooflijk hard zijn aangekomen.

Het Haarlemse EDO had het huiswerk goed gemaakt en won niet eens onverdiend met 2-0, maar de weer massaal meegereisde SVW-aanhang wees meteen na afloop, niet helemaal ten onrechte, op de manier waarop Hans Stout en Perry Leydsman hardhandig uit de wedstrijd waren gewerkt. Natuurlijk moest ook de prima leidende scheidsrechter Floors het ontgelden, omdat die halverwege de tweede helft inderdaad de fout in ging.

Op dat moment zeilde de zojuist voor Perry Leydsman ingevallen Peter de Jongh bij een 1-0 stand het Haarlemse strafschopgebied in. Zijn inzet passeerde sluispost Cees Koster ook wel, maar toen De Jongh het beslissende tikje wilde geven, stak de ballenvanger handen en voeten omhoog en dwong hij De Jongh tot een onvrijwillige valpartij. De pingel, die terecht zou zijn geweest, bleef echter uit. Het was de enige fout die Floors maakte, maar wel een kostbare.
SVW, spelend zonder de geschorste Gijs Dekker, was ook niet de mindere ploeg, maar wel de minst slimme, want EDO rukte alle routine uit de kast om de door haar gevreesde Gorinchemse equipe in bedwang te houden. Onder aanvoering van de uitblinkende voorstopper Stanley Brouwer lukte dat ook, maar niet op een manier waar SVW gecharmeerd van zal zijn geweest. EDO zocht de door Floors gedicteerde grens van het toelaatbare op en dat resulteerde voor Hans Stout (al na vijf minuten) en Perry Leydsman in knotsdikke enkels, die verder spelen onmogelijk maakte. Stout probeerde het op halve kracht tot net in de tweede helft en Leydsman hield het slechts een tiental minuten langer vol. Op dat moment keek SVW dus al tegen een achterstand aan, want in de allerlaatste minuut van de eerste helft had EDO na een hele ris fouten bij SVW de leiding genomen. Marcel de Vries leed op vijandelijke helft knullig balverlies, waarna Pierre Scheffers een niet zo lastige inzet uit de vingers liet glippen. Toen Fred de Boon vervolgens ook nog eens besloot door het centrum uit te verdedigen en maatje vijf tot voor het voetje van Ted Verdonkschot stuiterde, was het eigenlijk al gebeurd met de koopman, al krulde de pegel zich wel via een Gorinchems lichaam tegen het garen.

Te lief
De Haarlemse voorsprong was op dat moment zeker niet verdiend, omdat SVW door kopballen van René Hammer en Lermo Carlo nog het dichtst bij de openingstreffer was geweest. Wel was op dat moment duidelijk dat de streepjes het karwei te lief en te weinig brutaal aanpakten. In het tweede deel van de overigens matige partij moesten Stout en Leydsman dus al snel geblesseerd inrukken en was EDO – SVW vooral na het niet toekennen van de strafschop aan Peter de Jongh in feite ook beslist. Want hoewel De Jongh keihard werkte en Leydsman’ stand-in Willemse zelfs heel sterk speelde, ontbeerde het SVW daarna natuurlijk aan stootkracht. Alleen Lermo Carlo was nog een keer dichtbij een treffer, maar zijn inzet vloog naast het heiligdom van Koster, die tien minuten voor het einde het veld over mocht stormen toen invaller Sprengers aan de andere kant Pierre Scheffers van dichtbij klopte en zo de beslissing forceerde.
Voor de vierde opeenvolgende keer lukte het dus niet. Een heel seizoen hing SVW er tegenaan en vandaar dat de teleurstelling zo terecht was. Het ‘volgend seizoen beter’, waarmee een supporter de spelers probeerde op te beuren werd niet gehoord. Iedereen wist namelijk dat het dit seizoen maar net iets beter had gemoeten, maar dat dat niet is gelukt mag de ploeg, die met Alphense Boys de smaak in de eerste klasse maakte, niet verweten worden. De rit duurde gewoon een halte te lang en EDO deed er zijn maal mee.

SVW 100 jaar: de SVW-velden

Onder: SVW-terrein Arkelsedijk in 1961
Boven: Het terrein wat later Mollenburg zou worden (foto uit 1961)

Sleeuwijk - SVW 1-2 "Streepjes de sterkste in derby tegen Sleeuwijk"

Een week waarin van alles gebeurde voor SVW, zowel positief als negatief, maar de week kent vandaag een happy end met een zege op degradatiekandidaat Sleeuwijk. Het is voor de Gorinchemmers de eerste zege sinds 4 oktober 2010, toen SVW met 1-0 van Good Luck won.
Op dinsdag kende SVW nog een forse tegenslag, toen verdediger Emiel Krop zich verstapte op de training en zo ongelukkig terecht kwam, dat hij zijn enkel brak. Ontzettend balen, zowel voor SVW als voor Krop zelf. Positief nieuws was er ook deze week, omdat de KNVB de streepjes groen licht gaf om de Marokkaanse speler Abdu Bagdadi in het eerste elftal op te stellen. Bagdadi is een welkome aanvulling op de selectie van Rob Colijn. En dan was er nog een stukje op de site van Sleeuwijk, waar SVW in een voorbeschouwing op dit duel werd beticht van een ‘laffe strijdwijze’. Koren op de molen van de, toch al gemotiveerde, streepjes!

SVW komt dan ook goed uit de startblokken en zet Sleeuwijk vanaf minuut één vast op eigen helft en gaat op zoek naar het Sleeuwijkse doel. Het betere SVW weet de mogelijkheden in de beginfase niet te benutten en Sleeuwijk komt in de 22e minuut voor het eerst gevaarlijk voor de Gorinchemse goal. De Brabanders zien de bal door een Gorinchemse hand beroerd worden, maar de uitstekend leidende arbiter Martens ziet er terecht geen strafschop in. Na ruim een half uur is Sleeuwijk nog dichter bij de openingsgoal, wanneer een slalom langs twee SVW-ers gevolgd wordt door een goede voorzet, waar een gemikte kopbal op volgt. Keeper Van de Boor is echter bij les en weet via een katachtige reflex met het been redding te brengen. Een cruciale redding op dat moment in de wedstrijd en met een 0-0 stand op het, overigens niet in werking zijnde, scorebord.
Vlak voor rust zal dan eindelijk de ban worden gebroken. Bennie Boeijink ontvangt de bal op links, volledig vrijstaand, controleert de bal en haalt dan verwoestend uit. De bal vliegt prachtig richting de kruising en komt pas in het doelnet tot stilstand, 0-1. Het zal ook meteen de ruststand blijken te zijn.

Als de tweede helft nog maar net begonnen is, ontsnapt Maarten de Bruijne al meteen aan een rode kaart. De Sleeuwijkse middenvelder haalt zich terecht de woede van heel SVW op de hals door Michael Boon na te trappen. De arbiter heeft de schandalige actie van De Bruijne niet gezien en kan dus ook het rode karton niet geven. Als de gemoederen weer wat bedaard zijn, is het SVW dat na ruim een uur spelen op 0-2 komt. Dennis van Munster sticht chaos voor de Sleeuwijkse goal, waarna de bal uitkomt bij Sleeuwijk-aanvoerder Duizer, die de bal ongelukkig in eigen doel werkt, 0-2. Dit lijkt de genadeklap voor de thuisploeg, maar niets is minder waar. Vijf minuten na de 0-2 scoort Sleeuwijk de aansluitingstreffer. Na een onoplettendheid aan de kant van SVW, kan Arjo Nederveen de bal over Van de Boor heen lobben, 1-2.

De roodwitten staan na deze goal met de rug tegen de muur en moeten zelfs nog toestaan dat Sleeuwijk van afstand op de lat knalt. Maar ondanks dat de thuisclub alles-of-niets speelt, komt de Gorinchemse zege niet meer in gevaar en kan SVW voor het eerst in vier maanden weer een zege begroeten. Het zijn drie welkome punten op weg naar een veilige plaats in de middenmoot van 2F. SVW heeft tegen Sleeuwijk veel strijd geleverd en liet bij vlagen goed voetbal zien, vooral in de eerste helft. Dat schept vertrouwen en smaakt naar meer. Volgende week wacht alweer een directe concurrent, het Dordtse Wieldrecht.

Zaterdag 5 februari 2011
Sleeuwijk – SVW 1-2 (0-1)
38. Bennie Boeijink 0-1
62. Raymond Duizer (eigen doel) 0-2
68. Arjo Nederveen 1-2