Unitas – SVW roept altijd opwinding op. Er wordt weken van
tevoren over gesproken en naartoe geleefd. En toch gebeurt er tijdens deze
ontmoetingen weinig. Wanneer we de geschiedenis bekijken, blijkt steeds weer
dat Unitas – SVW, of andersom, vaak sportieve en leuke potten voetbal waren. Vooral
de spelers die ze meemaakten, kijken er met plezier op terug.
Op zoek naar anekdotes uit de Gorcumse derby’s, kwam één
verhaal steeds naar boven. Het was in het seizoen 1976/1977. SVW was op bezoek
bij Unitas. Inzet was een halve finaleplaats voor de KNVB-beker.
Ruud den Uijl, SVW-er in hart en nieren en vroeger eerste
elftalspeler vertelt: “Arie Romijn, die toen voor Unitas uitkwam, brak alleen
door en ging neer in het strafschopgebied. De scheidsrechter, de Heer Zwang uit
Zwijndrecht, legde de bal op de stip. Onterecht. Wij kwaad dus, want we stonden
met 1-0 achter. Ik op die scheids af. Vermoedelijk trok ik een beetje te hard
aan zijn shirt, want de mouw scheurde er half uit. Ik werd er vervolgens
uitgestuurd. Nou was het leuke, dat Ben Poot, die voor Unitas de penalty nam,
hem expres keihard overschoot. Het bleef dus 1-0. Ja, dat was heel leuk. Dat
overschieten dan, niet dat ik eruit moest.”
Anne Smit, jarenlang de vaste goalie bij de streepjes en
tevens aanvoerder, komt met dezelfde herinneringen op de proppen. Smit: “Ik zou
Arie Romijn toen onderuit hebben gehaald, nu ik raakte hem niet eens aan. Maar
Poot schoot inderdaad over. Of ie dat expres deed? Dat weet ik niet. Zijn schot
ging wel heel hoog richting zwembad.”
Theo Hölzken kan zich bij dit voorval ook nog herinneren dat
Charlie de Kriek, een reus van een kerel, het veld op kwam en dat niemand hem
daarvan af durfde te halen. Hölzken: “Een speler, ik geloof Rob Boet, heeft hem
toen van het veld gepraat.”
Maar schoot Ben Poot die strafschop nu wel of niet expres
over? Poot: “Ik kan het me eigenlijk helemaal niet herinneren. Was die
wedstrijd op een zaterdagavond? Goh, dat weet ik niet meer hoor. Wat ik nog wel
weet en wat ik een leuke herinnering vind, is een finalewedstrijd om de
Nieuwsblad Cup. Het was bij SVW en wij moesten met veel invallers aantreden. Ik
geloof dat toen het halve tweede erin stond. Niemand had eigenlijk verwacht dat
we die wedstrijd zouden winnen, maar dat deden we wel en met heel goed voetbal.
We wonnen toen met 0-2. Na afloop zijn we met de Nieuwsblad Cup en al de stad
in gegaan. In een restaurant zat een aantal oud-Unitassers. Die hadden een
spelavond. We zijn daar met zijn allen binnengevallen om die beker even te
laten zien. Tja, leuk was dat.”
Frappant
Wanneer de oud-spelers eenmaal teruggaan in hun
herinneringen, komen er steeds meer boven. Frappant is dat, ondanks de spanning
die de duels tussen SVW en Unitas met zich meedragen, de gedachten aan deze
wedstrijd in beide kampen zeer sportief zijn. “Het waren meestal fijne potten
voetbal”, klinkt het nagenoeg uit alle monden van oud-spelers.
Een heel andere speciale herinnering aan SVW – Unitas is die
van Aart Smits, erelid van Unitas en zelf jarenlang eerste elftalspeler. Smits:
“Het was in de oorlog en Unitas speelde uit tegen SVW op het oude veld aan de
Arkelsedijk. Er kwam tijdens het duel een vliegtuig over waar iets uit viel.
Paniek dus, want iedereen dacht dat het een bom was. Later bleek het een
plastic olietank te zijn, die naar beneden werd gegooid. Die kwam op de
suikerfabriek terecht. Er gebeurde verder niks, iedereen was wel geschrokken.
Het was tijdens een competitiewedstrijd. De uitslag weet ik niet meer.”
Rivaliteit
Het lijkt erop, dat er vroeger veel meer rivaliteit bestond
tussen beide Gorcumse clubs dan nu en in het recente verleden. Het is ook de
oudere garde, van wie er sommigen het niet over hun hart kunnen verkrijgen
elkaars complex te betreden, wanneer de eigen club daar toevallig speelt. Een herinnering
van Unitas-archivaris Pé Stasse leert ook dat vroeger de sfeer onderling ook
grimmiger was.
Stasse: “Ik heb dit van overlevering en speurwerk uit de
archieven. Het speelt namelijk in 1924 en toen was ik vijf jaar. Maar het
volgende doet de ronde. Het was in januari, op de 27e om precies te
zijn en SVW speelde bij Unitas voor de competitie. Ze kwamen toen samen uit in
de tweede klasse. Aangezien er nog geen betaald voetbal bestond, was dat de op één
na hoogste klasse van Nederland. Tijdens dat duel werden opruiende pamfletten
rondgedeeld, waarin stond dat Unitas onrechtmatig handelde wat betreft het
inzetten van een speler, die overschrijving had aangevraagd. Unitas was daar
zeer verbolgen over. Wie die pamfletten drukte en verspreidde is nooit bekend
geworden. Uit het archief blijkt wel dat Unitas die wedstrijd met 4-0 won. En ook,
dat Unitas dat seizoen naar de eerste klasse promoveerde: het hoogst bereikbare
toen in het Nederlandse voetbal.”
Grap
Dat dergelijke zaken later niet meer aan de orde waren,
bewijst het verhaal van Theo Hölzken, die zich herinnert dat eerste
elftalspelers van zowel Unitas als SVW een gezamenlijke 1 april-grap hebben
uitgehaald, die Gorcum zo’n beetje op stelten zette.
Hölzken: “Dat kan wel zo’n twintig jaar geleden zijn. In elk
geval zaten we toentertijd op zondagavond altijd met een heel stel jongens in
de Meddox, een café in de binnenstad. Daar waren zowel spelers van SVW als van
Unitas. We zijn toen op het idee gekomen om, bij wijze van 1 april-grap, een
nieuwe voetbalvereniging in Gorcum op te richten. We schakelden zelfs de krant
in. Er werd een foto geplaatst, waarop de helft spelers van Untas 1 was en de
andere helft van SVW 1. We hadden nieuwe shirtjes en zelfs al een sponsor. Om
de vereniging aan pers en publiek voor te stellen werd iedereen uitgenodigd om
de woensdag erop, dat was 1 april, naar Het Spinnewiel te komen.
Tegen betaling van tien gulden kon men lid worden. Nou, er
zijn heel wat mensen ingetrapt. En van dat zogenaamde lidmaatschapsgeld dronken
Unitas en SVW gezamenlijk een pilsje in Het Spinnewiel. Maar er waren ook
jongens bij, die er daarna thuis niet meer in mochten, voordat ze hadden
uitgelegd dat het allemaal maar een grap was. Ik geloof inderdaad, dat de
rivaliteit bij de oudere garde een grotere rol speelt dan bij onze generatie.”
Hölzken vocht tijdens de duels SVW – Unitas ook altijd een
persoonlijk gevecht uit. “Dat maakte die wedstrijd ook anders dan andere. Ik
had altijd hommeles met Lermo Carlo, die toen nog bij Unitas speelde. Hij pakte
mij de ene keer en dan moest ik een jaar wachten, want meestal troffen we
elkaar tijdens ontmoetingen voor de Nieuwsblad Cup, om hem terug te pakken.
Inderdaad vloog één van ons dan altijd wel een keer tegen een reclamebord.”
Wim Bats kan zich niet zoveel herinneren: “Ik heb niet zo
vaak tegen SVW gespeeld. Maar het verhaal gaat, dat als wij achter stonden en
ik kwam mee naar voren, we altijd scoorden. Dat is positief, niet?”
