De Gorcumse Derby: Unitas nog lang niet klaar (20 augustus 1986)

De derby tussen Unitas en SVW eindigde woensdagavond in een 0-2 zege voor de kersverse eersteklasser, die zich daardoor als finalist in het Gorcum 604-toernooi koppelde aan Kozakken Boys.

 

Unitas – SVW, een wedstrijd waar door velen verlangend naar werd uitgekeken, werd door SVW na de pauze beslist via treffers van Loek Bijl en Marcel de Vries. In die tweede helft bewees SVW bovendien erg nadrukkelijk veel verder op de goede weg te zijn dan de voormalige ‘grote broer’.

 

Overigens wilde alles en iedereen bij Unitas na afloop niet teveel belang hechten aan de toch opmerkelijke nederlaag. Voor de wedstrijd heette het nog wel, dat Unitas zich juist in het eigen toernooi optimaal wilde manifesteren, maar na de dreun die SVW de equipe van Pim Verbeek toebracht, was er één alles overheerstend excuus: Rüter, Van Eck en Nipius ontbraken.

Trainer Pim Verbeek pakte het verlies wat reëler op. “Wij hebben voor de pauze kansen gekregen en niet benut. Ik laat ook deze ploeg niet vallen. In Arie Romijn en Duco Bolte heb ik vertrouwen. Goed, Romijn zat niet in de wedstrijd, maar hij werd ook te weinig goed aangespeeld. Op de training doet hij de meest fantastische dingen. Echt, ik heb vertrouwen in Arie. Zo heb ik ook vertrouwen in Eric Minnaart, die als linksachter toch een hele knappe wedstrijd speelde.” Pim Verbeek hemelde met die woorden meteen de prestatie, die SVW leverde op en inderdaad verdiende de brigade van Leen Admiraal de massale loftuitingen.

Hoewel ook SVW voor de pauze beslist niet de sterren van de hemel speelde, toonde het zich na de pauze een gretige, wilskrachtige ploeg. Bovendien bleek met name Loek Bijl in een schitterende vorm te verkeren en vooral Unitas-voorstopper Marco van de Heuvel moet met een bonzend hoofd de kleedkamer hebben opgezocht.

Spaarzaam

De eerste helft kende weinig hoogtepunten. SVW startte sterk, maar nadat Loek Bijl, Fred Bijl en Sam Papilaya enkele goede mogelijkheden onbenut hadden gelaten, verslapten de streepjes. Dat had ook zijn oorzaken. Gerard den Haan, een rechtspoot, maar spelend links op het middenveld, kwam te zwemmen bij het ontbreken van een directe tegenstander. Dat hield SVW lange tijd vast op de eigen helft. In die fase kreeg ook Unitas mogelijkheden. De van SVW overgekomen Stefan Bergman stuitte op de stand-in van Pierre Scheffers, Leo Legemate en Robert Verbeek schoot, na een fout van Den Haan, uit vrije positie over. Het waren de spaarzame hoogtepunten in een eerste helft waarin er bepaald niet vriendelijk gespeeld werd. Van den Heuvel kreeg een boeking na een vervelende overtreding op Loek Bijl en René Hammer nam namens SVW een dergelijk presentje in ontvangst na een ook niet zo lekkere overtreding op Minnaart. Het tekende de sfeer in een wedstrijd tussen twee ploegen die, alle beloften vooraf ten spijt, per se niet wilden verliezen. Toch had SVW zich ook voor rust al kunnen aandienen als winnaar. Fred Bijl, die overigens weer heel matig op dreef was en in de pauze in de kleedkamer achterbleef, laveerde zich na een pass van Joop van den Bosch wel knap door de Unitas-defensie, maar faalde oog in oog met het lege doel.

 

Onvriendelijk

Na de pauze wierp SVW alle schroom van zich af. Gerard den Haan verhuisde naar de rechterkant en zijn plaats op links werd ingenomen door de gretige Marcel de Vries, die meteen in de clinch ging met Stefan Bergman. Er waren in die tweede helft overigens meer opstootjes dan scheidsrechter Gremmen zich gewenst had. Gerard den Haan en Dick Stuy van de Herik waren even geen vriendjes, René Hammer had boze plannen na een overtreding van Robert Verbeek en Marcel de Vries wilde best verhaal halen bij Stefan Bergman, die hem ten koste van een boeking wel heel stevig had aangepakt.

Boeiend

Toch ontaardde de wedstrijd niet echt. De meeste duels waren stevig, maar dat maakte de wedstrijd in ieder geval ook boeiender. Unitas kreeg de eerste mogelijkheid toen Arie Romijn een slap schot loste waarop Leo Legemate zich verkeek. Het leer stuiterde via zijn zij langs de verkeerde kant van de staander en dat moment zette SVW helemaal op scherp. Na 20 minuten kreeg het dan ook de verdiende beloning in de vorm van een treffer. Stefan Bergman, wat al te nerveus tegen zijn oude club, speelde René Opschoor verkeerd aan en de attente Sam Papilaya (veel beter op dreef dan in het vorige seizoen) reageerde razendsnel. De pass op Loek Bijl was op maat en Plieger was voor de eerste keer kansloos, 0-1.

Hoewel Unitas daarna van alles probeerde om het zoveelste verlies in de voorbereiding af te wenden, kon het geen moment een vuist maken. Alleen wanneer Robert Verbeek zich op de vijandelijke helft met de gang van zaken bemoeide, diende SVW waakzaam te blijven, maar voor het trio Zwaan (ingepakt door Den Boon), Romijn (geen kans tegen Van den Bosch) en Bolte (in de knip bij Rietveld), behoefde het nauwelijks op te passen.

De Unitas-verdediging vormt een muur om de vrije trap van SVW keren. Met succes overigens.

Steriel

Hoewel het in technisch opzicht allemaal nog aardig oogde, speelde Unitas ook te steriel, daar waar SVW vooral via de heel sterk spelende kilometervreter Cees Spaan het veel meer zocht in het one touch-voetbal. Tien minuten voor het einde resulteerde dat ook in een tweede treffer toen Loek Bijl met een schitterende beweging twee tegenstrevers in de richting van de uitgang stuurde en op maat Marcel de Vries aanspeelde, die hard raak schoot, 0-2. SVW kreeg meer kansen en had zelfs een nog duidelijker score kunnen afdwingen. Het deed dat niet, omdat het ook zelf te zeer genoot van de vooraf zo fel begeerde zege.

Verbreden

Wanneer straks Rüter, Nipius en Van Eck er weer bij zullen zijn behoeft Unitas niet te wanhopen, maar het zal er toch goed aan doen de selectie te verbreden. Dat bleek overduidelijk in de wedstrijd tegen SVW en ook al in eerdere oefenpartijen.

SVW heeft een dergelijk brede selectie wel, miste toch ook spelers als Pierre Scheffers, Hans van Hemert en opnieuw Martien Vreysen, maar kan een dergelijk gemis heel gemakkelijk opvangen met een selectie van 22 mensen, die door een moordende concurrentiestrijd op scherp staat.