maandag 10 januari 2011

SVW 100 jaar: De Jubileuminterviews: Arie den Haan

“In 1952 ben ik lid geworden van SVW. Op mijn 15e werd ik lid. We kwamen met ons gezin uit Noordeloos in Gorinchem wonen. Op een gegeven moment wou ik lid worden van een voetbalclub. Bij mij in de straat woonden allemaal Unitassers, maar van die roodbroeken moest ik niets hebben, dat was de club van de witte boorden. Ik wou dus lid worden van SVW. Dus ging ik naar de Arkelsedijk (het oude SVW-complex) en ik zei tegen mijnheer Van Gemert dat ik graag vrijwilligerswerk wou gaan doen. Want voetballen kon ik niet, al geef je me 85 ballen, ik trap er geen één recht vooruit. In die tijd kreeg je een kwartje zakgeld en dan kocht ik een flesje limonade, dronk de helft op en de volgende week dronk ik de andere helft op en dan kreeg ik weer een kwartje zakgeld van mijn moeder.

25 jaar grensrechter bij SVW 1
Op een gegeven moment, op mijn zestiende, werd mij gevraagd of ik leider en grensrechter wou worden van het achtste elftal. Allemaal jongens van mijn eigen leeftijd. Een aantal jaren later kwam de vraag vanuit het bestuur of ik bij het derde elftal wou komen vlaggen. Toen ik 25 jaar was, ging ik bij het eerste elftal vlaggen. Ik heb 25 jaar gevlagd bij het eerste elftal. Van het bestuur heb ik toen nog een mooie oorkonde en een plaquette gekregen. Bij het eerste elftal, daar maakte je van alles mee als grensrechter. Ik heb altijd al een hekel gehad aan Rotterdam en Dordrecht. In Rotterdam ben je altijd een teringboer. Je wordt vaak verrot gescholden, maar ik heb het toch altijd naar mijn zin gehad in mijn tijd als grensrechter.
Moet wel zeggen dat we een aantal positieve, goeie jongens uit Dordrecht in het eerste elftal hebben gehad, Richard Smaal was altijd een prima jongen. Loek Bijl was een goede spits. Henk den Arend was een fantastische voetballer. Ook uit onze eigen jeugd kwamen toppers: Pierre Scheffers, Gerard den Haan, Marcel de Vries en Marco van Hoogdalem niet te vergeten.
SVW 1 heeft ooit nog eens tegen FC Utrecht gespeeld en ook tegen een oliestaatje, Bahrein. Theo Laseroms was daar trainer. Die wedstrijd heb ik allemaal gevlagd.
Ik ben ook nog 3 jaar materiaalverzorger geweest, samen met Rien Jochems. We werden niet betaald, ik heb nooit een cent gehad. Maar ik hoefde ook geen geld van SVW, ik heb het naar mijn zin gehad in mijn tijd als grensrechter. Daarna heb ik nog jaren het clubblad bezorgd en aan het begin van het seizoen bracht ik de seizoenkaarten rond.

Club van 25
We zijn in 1996 begonnen, met wijlen Hennie Kuipers, Herman Niesthoven, Wim de Boon en ik. Eerst als club van 50 gulden, later is dat de club van 25 euro geworden. We hebben destijds eerst een bijdrage gedaan om de club te redden, want anders was het over en sluiten geweest. Na jaren sparen hebben we nu € 40.000,- in kas. De enige kosten die we maken zijn van de Kamer van Koophandel en van de wedstrijdbal, die we jaarlijks sponsoren. We hebben drie jaar geleden ook kosten gemaakt voor een vergunning om een tribune te mogen plaatsen. Die vergunning kostte € 1.500,-. Maar die vergunning loopt binnenkort af, dus de tribune zal uiterlijk volgend jaar geplaatst moeten worden. We zijn tevreden met het aantal leden, we hebben ruim over de 100 leden, die trouw € 25,- per jaar bijdragen. Wij gaan volgend jaar wel stoppen met de Club van 25, zodra de tribune er staat. Dan is het mooi geweest en hebben we iets geweldigs weten realiseren.

Tribune
De tribune krijgt tussen de 225 en 235 zitplaatsen. En dan wordt die vier rijen hoog. Er komt onder de tribune een bergruimte en de eerste rij stoeltjes komt 1.20 meter boven het maaiveld uit. Er komt dertig centimeter ruimte tussen de stoelen, zodat je niet met je knieën tegen de stoel voor je zit gekneld. Het is de bedoeling om in de toekomst stoeltjes te gaan verkopen. Dan zou je € 25,- per seizoen betalen voor je eigen zitplaats op de tribune. Alle bestuursleden zijn positief over de komst van de tribune, dus we zien de toekomst rooskleurig in wat dat betreft.
We hopen ook dat de bouwer van de tribune ook wil optreden als sponsor van de tribune, dan zetten we er een groot reclamebord op van het bouwbedrijf, dat zou mooi zijn als we dat kunnen regelen.

Supporter
Als grensrechter mocht je natuurlijk nooit wat roepen of aanwijzingen geven, dus nu ik geen officiële functie meer heb tijdens wedstrijden, kan ik gewoon alles roepen. Hou het eens breed, kom er eens uit, zulke dingen roep ik dan. Ik heb het hart op mijn tong en heb al veel meegemaakt, dus ben ik altijd hoorbaar aanwezig langs het veld. Ik leef ontzettend mee. En niet alleen op zaterdag, maar ook op zondag ga ik regelmatig kijken.
Ik ken veel mensen binnen de club en in Gorinchem. Ook met het bestuur zijn de contacten goed. Ik kan overal binnen komen en heb aan niemand de pest. Zonder SVW zou ik achter de geraniums zitten. En ik heb niet eens geraniums. En ik heb ook geen computer, ik wil het niet en heb er geen zin in. Als ik wat van internet wil zien, ga ik even langs bij mijn zoon, die woont vlakbij.

Zondagafdeling
Het verdwijnen van de prestatieve zondagafdeling heeft pijn gedaan, het ging me aan mijn hart. Ik en ook veel andere SVW-ers hebben een knop moeten omzetten, we hebben enorm gebaald toen de zondag verdween. Maar uiteindelijk is het de redding van de club geweest, denk ik. Als we waren doorgegaan met de zondag, was heel de club knock-out gegaan. Maar met het verdwijnen van de zondag werd ineens de invulling van die dagen heel anders. Gelukkig hou ik van vissen en fietsen. En inmiddels ben ik helemaal voor de zaterdagtak van SVW. Nu ben ik puur voor de zaterdag, heb heel mijn vrije tijd op de zaterdag ingesteld. Naar uitwedstrijden rij ik altijd mee met Nico Zandbergen.
Maar toch, als er ooit weer een zondagelftal komt, zou ik daar voor zijn. Dan kom ik absoluut kijken, op welk niveau dan ook. Voorwaarde is dan wel dat er niet betaald gaat worden en dat we alleen met Gorinchemse jongens gaan spelen.

Clubliefde
Ik heb veel herinneringen aan SVW in de slaapkamer hangen, ondanks dat ik zelf bijna 75 jaar ben, vind ik dat leuk. Er hangen bijvoorbeeld allerlei jubileumvaantjes van onze club. Ik zou niet meer zonder SVW kunnen, de club is een stuk van mijn leven geworden. Ben er trots op dat SVW toegankelijk is voor iedereen. En dan ook vooral de toegankelijkheid van ons complex. We hebben een fantastische accommodatie. Dat is een stuk reclame voor onze club. Mensen met een rolstoel of kinderwagens kunnen overal komen bij ons.
Ben er ook trots op dat wij een prachtige presentatiegids uitbrengen. Daar kunnen we mee voor de dag komen. Wij zijn na Unitas en Schelluinen de derde club in de regio die zo een gids uitbrengt, fantastisch. De laatste keer dat ik bij Unitas ben geweest is in 1992, daarna ben ik nooit meer op het terrein gekomen. Ben daar één keer verrot gescholden aan de poort en toen was ik er meteen klaar mee.

Toekomst
Ik vind dat de communicatie binnen de club nog wel wat beter kan, binnen alle geledingen van de club. Maak van je hart geen moordkuil, speel geen kiekeboe. Erg belangrijk. We moeten het met elkaar doen, samen. Open zijn naar elkaar. Het clubbelang moet voorop staan. Zelf praat ik met iedereen, ik ken iedereen. Dat vind ik prettig, ik heb ook geen vijanden.”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten