SVW en
Unitas hielden het zondag op een toch nog met bijna 1.500 mensen bevolkt Mollenburg
op 1-1. Een juiste uitslag van een wedstrijd die het aankijken slechts zelden
waard was. Alle manco’s van beide ploegen kwamen als olie op helder water boven
drijven. Unitas mist vooral de wil om te winnen en ook de broodnodige kwaliteit
en SVW is al voor de helft ontmanteld wanneer het twee of drie spelers mist.
 |
Een zwaar gevecht in de lucht om de
bal tussen de SVW-voorhoede en de Unitas-verdediging
|
Constateringen
die in beide kampen overigens allang gemaakt zijn. Niet voor niets blikt Unitas-trainer
Ton Verkerk al geruime tijd in de richting van het volgend seizoen. De
Tilburger barst van de dadendrang maar kan met deze ploeg zijn ei onmogelijk
kwijt en daarom is hij al geruime tijd bezig met volgend seizoen. Het kan
misschien nog twee weken duren, maar dan wordt bekend welke nieuwe gezichten
het Unitas 1 van volgend seizoen zullen gaan vormen. Dan zal ook bekend worden
wie een stapje terug mogen of moeten doen.
En SVW? De
streepjes zitten met de nacompetitie in zicht ook niet lekker in hun vel. Fred
de Boon is met een virusziekte aan de schildklier uitgeschakeld en tegen Unitas
ontbrak ook Perry Leijdsman vanwege een knieblessure. Tel daarbij de vormcrisis
waarmee tenminste een handvol andere volgelingen van de vertrekkende Hans van
Dongen kampt en de problemen zijn meteen geschetst.
Tegen
Unitas startte SVW uiterst agressief. René Hammer sabelde al meteen Kees Mulder
tegen de vlakte en Hans Stout liet Dick Stuy van den Herik direct weten
aanwezig te zijn. “En zo moet het ook”, oordeelde Ton Verkerk verrassend
genoeg. De Unitas-trainer ergerde zich mateloos aan het slappe gedoe van een
deel van zijn manschappen, die zich in de openingsfase dan ook rot schrokken.
En SVW profiteerde ervan, want halverwege de eerste helft bereikte Hans Stout
met een prima pass Lermo Carlo, die meteen de keihard werkende en daardoor
uiterst nuttige Peter de Jongh bediende, die de veel te laat uitkomende Erik
Plieger kansloos liet, 1-0.
Unitas liet
in het eerste deel weinig of niets zien, maar dat veranderde na rust. De preek
van Verkerk werkte kennelijk prikkelend, want plotseling durfden ook de
roodbroeken op jacht naar het leer te gaan en meteen ook bleek hoe kwetsbaar
SVW op dit moment is.
Nadat Peter
van Opijnen met een droge knal via een Mollenburgse rug het nylon achter Pierre
Scheffers had geraakt (1-1) schrompelde de thuisclub ineen en leek Unitas
simpel de volle buit te zullen gaan pakken. Zeker toen Pierre Scheffers zich
aan een spiertje in de rug blesseerde. De goalie liet zich niet vervangen, maar
dat maakte de onzekerheid in de Mollenburgse afweer alleen maar groter. Unitas
profiteerde niet. Vooral niet omdat teveel spelers verstoppertje bleven spelen
en ook niet omdat Jan-Arie Visser en Jan Eduard Roza weinig geluk kenden bij
hun pogingen. SVW werd in het tweede deel niet eenmaal gevaarlijk meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten